Thuiswerken: terug of niet terug? Dat is de vraag

Een ding is zeker; het is een veel besproken onderwerp. Hoe sterk beide kampen ook zijn in hun beweringen; is er echt één 'goed antwoord'? Ik denk het niet. 

Over het algemeen hebben werknemers zich verbazingwekkend goed aan het thuiswerken aangepast. Het was echter niet voor iedereen ideaal, vooral niet voor degenen die zich een weg baanden door thuisonderwijs of voor iedereen die vanuit een slaapkamer in een gedeelde accommodatie werkte. Toch was de massale overstap naar thuiswerken, die praktisch van de ene op de andere dag werd ingezet, een opmerkelijke prestatie. Nu zo'n 15 maanden later, met velen nog steeds thuis, werken we nog steeds op deze manier.

Maar gaan we dit voor altijd volhouden? Nou, dat is een andere kwestie, die een zorgvuldige overweging vereist. Het CIPD-rapport over thuiswerken benadrukte de noodzaak voor werkgevers om "zich bewust te zijn van de verschillen tussen 'standaard' en COVID-afgedwongen thuiswerk". Er is een groot verschil tussen deze twee.

Veel mensen van CPM werken op afstand, buiten een kantooromgeving. Voor het grootste deel, waar mogelijk, zijn ze dit tijdens de pandemie blijven doen, en dat wordt enorm gewaardeerd.

We hebben kantoren in zeven markten, dus je kunt je voorstellen dat de toekomst van 'kantoorwerk' een onderwerp van gezonde discussie en debat geweest.

Thuiswerken heeft zo zijn voordelen gehad. Zo gaf het meer flexibiliteit rond de kinderopvang, het heeft ons de mogelijkheid gegeven om voor ouders en andere zorgbehoevende personen te zorgen. Het heeft ons ook wat meer tijd gegeven voor zelfzorg, of laten we eerlijk zijn, het doen van de klusjes die we anders in een andere tijd hadden moeten passen. Er waren veel verschillende voordelen voor velen van ons. Sommige hiervan hadden betrekking op thuiswerken, maar andere hadden meer te maken met wat meer flexibiliteit in werkuren.

Maar hoe zit het met de nadelen? De productiviteit is misschien toegenomen (productiviteit niet te verwarren met creativiteit), maar ging dit ten koste van het nemen van pauzes en weten wanneer je je computer uit moest zetten? Waren minder afleiding thuis positief (toen de kinderen natuurlijk weer naar school gingen), of voelden we ons meer geïsoleerd en "op een eiland zitten"?

Wat hebben we verloren waar we naar snakten of waarvan we niet eens merkten dat we het hadden gemist? Misschien was het de 'tv-chat van gisteravond' voordat we aan de slag gingen. Misschien was het de mogelijkheid om een ​​geïmproviseerd gesprek aan een bureau te voeren om een ​​probleem op te lossen, of de voldoening om met je team in een vergaderruimte te zijn en op een flip-over een ​​nieuw idee uit te werken, of gewoon iemand op de trap tegenkomen die je hoopte te zien. Sommige mensen misten gewoon een comfortabele, geschikte ruimte om in te werken. En de lijst gaat verder.